روزه گرفته ایم که باران بیاورید از سفره ی کریم کمی نان بیاورید عمری است روزی ام ز سر سفره ی شماست از

روزه گرفته ایم که باران بیاورید
از سفره ی کریم کمی نان بیاورید

عمری است روزی ام ز سر سفره ی شماست
از این به بعد نان فراوان بیاورید

ما را غبار کوی شما زنده می کند
بر این دل سیاه کمی جان بیاورید

یا ایها الکریم، تصدّق... گدا رسید
بر این گدا رحمت و احسان بیاورید

زهرا به گریه بر حسنش شاد می شود
لطفی کنید دیده ی گریان بیاورید

ای بانی همیشه ی اشک و بکا حسن
ای روضه خوان اول کرببلا حسن

سر را بگیر و راه خدا را نشان بده
وقت نماز مغرب ما تو اذان بده

هرجا که سفره ی کرمی پهن می شود
از آن بساط روزی افطارمان بده

قرآن بخوان تا که مسلمان تو شویم
دل را شبیه مردک شامی تکان بده

من گریه می کنم برای تو، پس تو هم
از کوری ام به روز قیامت امان بده

حالا که تو کریمی و آقای عالمی
ما را به کربلا ببر آنجا مکان بده