حضرت سلطان علی بن امام محمد باقر (ع)
انگور چون شراب شود ساکن خم است
درخمره هم شراب، نصیبش تلاطم است
کرب و بلایی ام به دلیلی که بازهم
ماه جمادی است و شب بیست و هفتم است
ازبرکت حضور تو سوغات اردهال
بوی گل محمدی و عطر گندم است
«سهراب»اگرچه هست«سپهری»، در این حرم؛
مثل ستاره ای ست که در کهکشان گم است
با کوه های مرتفع خویش گوئیا؛
دستی ست اردهال که بردامن قم است
«ازناوه»درّه نیست، پس از قتلگاه تو
بغض تقیّه کرده ی نوعی تبسم است
بعد از علیِ اکبرو شش ماهه ی حسین
این بار یک علیِ دگر عشق مردم است
فهمیدم ازشهادت تو بین دشمنان
برکشتن علی و علی ها تفاهم است
اسمت علی و فاطمی و وقت رزم هم؛
از بخت بد تمام زمین غرق هیزم است
مهدی رحیمی
ای هم نوای غربت تو عندلیب ها خاکی ترین نگین بقیع غریب ها ای پنجمین معلم دین، باقرالعلوم شاگرد مکتبت