چتر را می بندم و روی زمین می ایستم زیر باران امام اولین می ایستم اذن می خواهد به ایوان نجف داخل شدن

چتر را می بندم و روی زمین می ایستم

زیر باران امام اولین می ایستم

اذن می خواهد به ایوان نجف داخل شدن

بین صف پشت سر روح الامین می ایستم

تا مگر من را ببیند شمس چشمان علی

کاهم و تا مرگ زیر ذره بین می ایستم

جسم و جانم جملگی قربانی دست خدا

تا ابد پای امیرالمومنین می ایستم

سرزنش عزم مرا چندین برابر می کند

ميخم و سرشار عزمی آهنین می ایستم

مي روم پاي پياده از نجف تا كربلا

من براي "مي" شدن تا اربعين مي ايستم

هر که پامالم کند مرگش فراخواهد رسید

مثل مین با مسلمین من پای دین می ایستم

إنّ في حَبل الوَتین نبضٌ أُسَمّیهِ الحسين

تا قیامت با همین حبل المتین می ایستم

هرکجا نام حسین آید وسط خواهم گریست

هرکجا نام یل ام البنين می ایستم

شاعر :  محسن رضواني