به جویبار بگو : پاک کُن نوشتارم خوشَم به کهنه فروشی خوشم که سِمسارم نَه رنگ و رونق تازه که خا

به جویبار بگو :     پاک کُن نوشتارم

خوشَم به کهنه فروشی خوشم که سِمسارم

نَه رنگ و رونق تازه  که خاک ِ بازارم

شبیه فرش   سری زیر پای ِ دلدارم

نیامدم که بتازم    علیل و بیچاره م

علیل  بچِّه ی این آستان و دربارم

اگر چه فرق نباشد   برای یک مادر

به وقت مِهر و محبَّت میان چند پسر

اگر ببیند از ایشان یکی ندارد پَر

دو بال خویش کند لحظه ی خطر سنگر

بگیر   کودک بی دست و پای خود دربَر

 که جزتو نیست کسی دربلا نگهدارم

تومادریُّ و  منم  کودک ِ ضعیف ترت

چه می شود که شود سهم امشبم نظرت

توکوثری ُّ و منم خشک و تشنه دربه درت

چه فاطمیِّه   چه میلاد    زیر بال و پرت

قرار می طلبم   از نگاه ِ معتبرت

عجیب نیست اگر پا به عرش بُگذارم

تمام عرش بنا شد فقط به خاطر تو

امین وحی وُ کلام خدا  مجاور تو

حریم تو دل و هر دلشکسته زائرتو

علی علیست نوای  دل مسافر تو

من و ترانه ی عشق و نگاه ناظرتو

 دوباره کار دل افتاده با کس وُ کارم

به زیر سایه ی این بیرقم خدا را شکر

سرم بلند که اینجا خَمم خدا را شکر

ازعشق فاطمه دم می زنم خداراشکر

دمم علی علیُّ و  بازدم  خدا را شکر

دلم شده حرم مادرم    خدا را  شکر

میان فاطمیُّون دوره گرد و آواره م

تمام عمر نوایم    نوای ِ   یا زهرا

صدای ضربه ی قلبم صدای یازهرا

نیامدم به جهان جز برای  یا زهرا

بهشت خَلق شده زیر پای یا زهرا

به یاد سوُّم خردادهای ِ   یا زهرا

به انتظار دم ِ فاطمیِّ   آن یارم

علی علی دم خردادهای خونین بود

نَفَس  نفس سخن لاله های رنگین بود

ندای فاطمیِّ   هر شهید ِ آئین بود

طلوع روشن  پیروزمندیِّ دین بود

وصَّیت شهدا و اماممان  این بود

نشان دهم که وِلایی شبیه عمّارم

آهای بُغض سقیفه بدان که حیدریَّم

به نام واژه ی توحید و  جام کوثریُّم

زِ خاک همَّت و اوج و عروج کشوریَّم

مرید خطِّ شهید و امید ِ رهبریَّم

همیشه منتظر حجَّة ابن العسگریَّم

به یاد یار سفرکرده جمعه می بارم

شاعر: حسين ايماني