هیجده سال داشت اما حیف، گیسوانش سفید شد مادر چقدر روزهای پایانی ، دردهایش شدید شد مادر رد شد از بین چادر خاکیش ، تندبادی ز تازیانهء غم بعد ا�

هیجده سال داشت اما حیف، گیسوانش سفید شد مادر

چقدر روزهای پایانی ، دردهایش شدید شد مادر

رد شد از بین چادر خاکیش ، تندبادی ز تازیانهء غم

بعد از آن ضربه های پی در پی ، سرو قدش چو بید شد مادر

دستی آمد شبیه ابر سیاه روی خورشید عشق را پوشاند

صورتی همچو آسمان نیلی ،رنگ و رویش جدید شد مادر

تا که شمشیر در غلاف آنروز باز کرد بند بند بازو را

وحی بارید و شآن تنزیل آیه های حدید شد مادر

پای یک میخ در میان بود و سینه اش مثل باغ میخک شد

دیگر از زنده ماندن محسن ، پشت در ناامید شد مادر

او به یک دست خود قنوت گرفت ، ذکر"عجل وفاتی"اش برلب

 چون دعا کرد تا رسد مرگش ، طول عمرش بعید شد مادر

ناله می کرد بین خواب حسن : راه خانه ! نه از آنسو نیست

 چشم بگشا ببین که کوچه پر از دستهای پلید شد مادر

با سرانگشت خود حسین امروز طرح یک روضه روی خاک کشید

مردی با دستهای بسته و یک ،زن زخمی کشید!شدمادر

من ، حسین و حسن کنار هم مثل آن وقتها نشستیم و

وسط بازی کبوتر پر ، آنکه اول پرید شد مادر

کار دیگر گذشت از کار و خیره بر در به ناله می گویم

آتش و میخ و یک لگد ، آنروز ، پشت این در شهید شد مادر