اين فرشته كه در اين غالب تن جا شده است
تازه از راه رسيدست و معما شده است
اشك ميريزد و در خانه همه مي بينند
اشك او آينه ي حضرت زهرا شده است
روي قنداقه ي او چند نخ سبز دخيل
يا پر ِ چند فرشته است كه پيدا شده است
نام او از طرف ذات خدا تعيين شد
يعني از كودكيش زينت بابا شده است
... گريه اش قطع شده دور و بري ها ديدند
چشم در چشم ، هم آغوش مسيحا شده است
يك تبسم به حسين كرد كه صد معني داشت
بعد از اين ، غصه و اندوه چه زيبا شده است
***
كربلا در جلوي چشم كه آمد ؟ ديدند
چشم گريان پدر محو تماشا شده است
پرده ها رفت كنار و كسي از پا افتاد
پسر فاطمه را ديد كه تنها شده است
ديد ناموس خدا را به اسارت بردند
يعني اين بين چه با حضرت سقا شده است؟
اهل خانه همه گريان و كسي مي پرسد
اين همه تير براي كه مهيا شده است؟
... بگذاريد كمي خسته گيش در برود
تازه از راه رسيدست و پرش وا شده است
شاعر: مسعود يوسف پور
جز مدح آل فاطمه بر لب نبود و نیست 