چهارپاره – امام زمان و عید فطر

عید یعنی کنار تو بودن

                 بی تو عیدی نمی شود معنا

عید یعنی دمی که بر کعبه

                    می زنی تکیه پیش ما آقا

عید یعنی دمی که برگردی

                 بعد از آن روزها همه عید است

جمعه ای که کنار ما باشی

                   جمعه ی افتخار توحید است

جلوه ی ناب روی ماه تویی

                    تو صراط و سراج و راه منی

من غلام حریم نور خدا

                شکر حق که تو پاد شاه منی

ماه رحمت گذشت و خالی ماند

                  دست این روسیاه شرمنده

بنده ای ماند و عالمی تقصیر

                   بنده ای بی قرار و درمانده

قدر ِ قدر خدا ندانستم

                 ترک جرم و خطا نمی کردم

عید فطر آمد و دوباره به جز

                    کوله ای معصیت نیاوردم

زیر چتر کتاب بیداری

                     قول دادم به خالق کعبه

پشت کردم به عهد و پیمانم 

                  بار دیگر شکسته شد توبه

باز هم از تو غافلم ای وای

                   باز هم دلخوشم به غیر از تو

از تو دارم نفس ولی انگار

              هر نفس خواهشم به غیر از تو

شکر نعمت به جا نیاوردم

                    حرکاتم هنوز شیطانیست

سینه ام را گناه کرده سیاه

                   نور از پشت ابر پیدا نیست

ابر جرم مرا کنار بزن

                        تو به داد دلم برس آقا

می شود عید فطر پاکیها

                در نگاهت همیشه حس آقا

سینه ام چون ستاد استهلال

               جمعه ها می شود رصدخانه

با هلول تو می شود خورشید

                         قمری در مدار جانانه

چه نمازی امام آن موعود ؟!

               چه نیازی که قبله در محراب ؟!

چه بهاری بدون فصل خزان

                 چه دمی نوکر است با ارباب

تارنماي شخصي ذاكرالحسين ع حاج جوادتلطفي