اشعار مناجات با خدا بارم این بار درِ خانه ی یار افتاده راه گمراه سر کوی نگار افتاده من همانم

بارم این بار درِ خانه ی یار افتاده

راه گمراه سر کوی نگار افتاده

من همانم که ز مقدار و عیار افتاده

بی قراری که به یک گوشه کنار افتاده

با کریمان سخن از فقر گزاف است گزاف

صحبت از بنده ی درمانده خلاف است خلاف

من شنیدم به حرم روی سیه عیبی نیست

نزد غفار دو صد کوه گنه عیبی نیست

به حرم آمدن مانده ز ره عیبی نیست

آنکه عمر را ز گنه کرده تبه عیبی نیست

عیب آنست که نومید ز رحمت بشوم

خوف دارم که گرفتار به نقبت بشوم

عیب آنست که با یار دلم کار نداشت

عیب آنست که این گمشده اقرار نداشت

عیب آنست که از غم دل من یار نداشت

عیب آنست که این جسم خریدار نداشت

تا خریدار دل خسته حسین است حسین

رمز این قفل در بسته حسین است حسین

ما که لب تشنه ی الطاف خدائیم همه

ما اضافات گل آل عبائیم همه

دانش آموخته ی کرببلاییم همه

ما قسم خورده ی خون شهدائیم همه

دست بیعت نمی از دست ولایت نکشیم

پای خود را ز ره پاک هدایت نکشیم

سر این سفره نشستند کریمان کریم

صاحبان نمک و سفره ی احسان قدیم

راه دادند اگر یک شبه ما را به حریم

لا اقل آبروی ماه خدا را نبریم

پای این سفره نشستند تمام شهدا

بانیانند همه پنج تن آل عبا

من که یک عمر سر عهد تو محکم نشدم

عین عدل است که با ماه تو محرم نشدم

بار عام است ولی لایق این هم نشدم

این همه لطف و کرم باز من آدم نشدم

باز هم بازهم اینبار مرا بخشیدی

بخدا حرف من این است چرا بخشیدی

اجرا شده توسط حاج منصور ارضی در شب بیست و یک ماه رمضان92