حضرت علی اصغر(ع)-ولادت طلوع چشم تو را آفتاب باور كرد هوای آمدنت چشم را كبوتر كرد ستاره هم به نوا

حضرت علی اصغر(ع)-ولادت

طلوع چشم تو را آفتاب باور كرد

هوای آمدنت چشم را كبوتر كرد

ستاره هم به نوایی رسید از نورت

حضور سبز تو حال زمانه بهتر كرد

كنار خانۀ آقا فرشته باران است

چه، خنده هات زمین را فرشته پرور كرد

به چشم های تو سوگند، ای علی چهره

خدا به خلقت چشمت دوباره محشر كرد

هزار مرتبه شكر است بر لبم، هر روز

كه حق شفاعت ما را به تو مقدر كرد

تو هم طراز دو دست رشید عباسی

و فاطمه به شما یك حساب دیگر كرد

خدا كه خواست مرا هم كسی ببیند، پس

مرا همیشه گدای علیِ اصغر كرد

سرودن از تو توانی عظیم می خواهد

عنایت از كلماتی كریم می خواهد

تو انتخاب خدایی برای فرداها

ضمانت تو امید حسینیِ ماها

اگر چه كودكی اما بزرگ دنیایی

ندیده اند شبیه تو چشم دنیاها

چه معجزی ست به چشمان فاطمی ات كه

مسیح چشم تو جان می دهد به عیسی ها

من از قبیلۀ دردم، غلام زاده ی تان

تو از قبیلۀ عشقی ز نسل آقاها

چه آهوانه مرا تا جنون كشاندی و

نوشته ایم یكی از تمام لیلاها

هنوز زمزمۀ مادرم به گوشم هست

كه می سرود شما را به جای لالاها

قسم به لحظۀ بالا نشینی ات تا عرش

مرا ببر به حریمت در اوج بالاها

ببر به سمت جنونم به عشق محرم كن

تمام سال مرا هفتم محرًم كن

طنین خندۀ تو تا به آسمان پیچید

دل حسین به هر خندۀ تو می لرزید

بدون هیچ معطل شدن به دست پدر

دوباره اسم شما هم فقط علی گردید

نشسته اند كنارت ذخیره های زمین

شده تجمع ماه و ستاره و خورشید

فقط نشانِ بزرگیِ خانوادۀ توست

كه پیر و كودكتان این چنین كرم دارید

چه كرده درس نگاهت كه این چنین گشتند

مرید و شیفتۀ تو مراجع تقلید

درست مثل دو دست گره گشای عمو

خدا به دست تو باب الحوائجی بخشید

در آرزوی علمداری ات كنار عمو

چه خواب ها كه برایت رباب خواهد دید

عزیز من پسرم پا به راه خواهی شد

تو هم برای خودت یك سپاه خواهی شد

حماسه ی تو هنوز از زبان نیفتاده

توسلِ به تو از چشممان نیفتاده

تو قصۀ شبِ مادر بزرگ هایی كه

كرامت نفست از بیان نیفتاده

شعاع دلبری ات شاهزاده بی حد بود

كه اسمت از دهن آسمان نیفتاده

عروج سرخ تو محكم نمود راه غدیر

چرا كه نام علی از اذان نیفتاده

نیامده به سفر می روی مراقب باش

كه چشم شور پیِ كاروان نیفتاده

خدا كند كه دروغ است این كه می گویند :

چه بارها كه سرت از سنان نیفتاده

دوباره شاعر دل خسته می نویسد این

دو مصرعی كه هنوز از دهان نیفتاده:

چه قدر زیر گلویت سفید و جذاب است

به قب قبت اثر بوسه های ارباب است