آسمانی هستی اما، جسمت از جنس زمین است گر چه روح مهربانت ، با ملائک همنشین است مثل آدم های خاکی، درد

آسمانی هستی اما، جسمت از جنس زمین است
گر چه روح مهربانت ، با ملائک همنشین است

مثل آدم های خاکی، درد را می فهمی، آری
در جهان همزاد روحت ، دردهای سهمگین است

بس که جانسوزست فصل دردهای بی بدیلت
رو به روی دردهایت ، آه بانو!  نقطه چین است

درد تو ، درد فدک نیست ، شِکوه از نان و نمک نیست
ای شهید تهمت و کین ! درد تو قرآن و دین است

چیست سهمت از جهان ؟ غم ، بیت الاحزانی فراهم
ای عزاتر از مُحرّم!  سهمت از دنیا همین است

باز طوفان مصیبت ، بر تو می تازد ز هر سو
از برای چیدن تو ، باز ظلمت در کمین است

بال هایت سوخت بانو ، در میان خشم آتش
بین دیوار و دری تو ، لحظه های واپسین است

زخم های سینه سرخت ، می کند رسوا ستم را
بر زبان زخم هایت ، خطبه های آتشین است

سوختی ، پرپر شدی تو ، خاک و خاکستر شدی تو
سوختن ، تقدیر شمع و مذهب پروانه این است

رفتی و مثل معما ، مانده ای در ذهن دنیا
رَد پای داغ سرخت ، پشت ابهام زمین است

کوثری، خیر کثیری، وارث بوی بهشتی
نام سبز و روشن تو: « فاطمه » ، بانوی دین است

رضا اسماعیلی