جهان را از چه رو ماتم گرفته
زمین و آسمان را غم گرفته
چنان ماتم به گیتی سایه افکند
که گوئی نیر اعظم گرفته
مگر ماله محرم شد پدیدار
که مه را هاله ماتم گرفته
حسین این علی فرزند زهرا
که نور چهره اش عالم گرفته
جبین قدسیان را از ملامت
خطوط بر هم و درهم گرفته
چه باک از زخم پیکان عاشقی را
که از معشوق خود مرهم گرفته
نع تنها دامن پاکان عصمت
که آتش دامن عالم گرفته
برون کن خاتم شادی از انگشت
کزین ماتم دل خاتم گرفته
به اشک دیده گلهای نبوت
غبار غم زروی هم گرفته
دکتر قاسم رسا
مهدی که عالمند رهین کرامتش