از نگاهت بهار می ریزد باغتان پس خزان ندارد که همه ی سال در کنار منی با تو بودن زمان ندارد که ر

از نگاهت بهار می ریزد باغتان پس خزان ندارد که

همه ی سال در کنار منی با تو بودن زمان ندارد که

رشته ی زندگی نگاه شماست، لحظه ای این نگاه برگردد

مطمئنم که می روم از دست احتمال و گمان ندارد که

تو همان روح پاکِ یزدانی که در آدم دمیده شد آن روز

زندگی بی حسین ممکن نیست آدمِ بی تو جان ندارد که

من سراپا نیاز اما تو چشمه ی فیض تا ابد جاری

رحمتت واسعه چو اقیانوس انتها و کران ندارد که

از شما هر چه می رسد نیکوست، کمِتان از سرم زیاد بوَد

سرِ خوانِ کرامتِ تو نمک فرق با استخوان ندارد که

هیأتت از بهشت گیراتر، کودک و پیر و مرد و زن با هم

همه یک دست نامشان نوکر، عشق پیر و جوان ندارد که

تو شبیه خودت و یارانت مثل تو تا همیشه بی مانند

مثل این ماه هاشمی نسبت کل هفت آسمان ندارد که

من که قانع نمی شوم آخر لشکری که برا جنگ رود

طفلکِ شیر خوارِ شش ماه، کودک و نوجوان ندارد که

تشنگی...جنگ...تشنگی...برگشت...با دلی تنگ و با بهانه ی آب

باز جنگ و ... خدا به خیر کند، اکبر تو توان ندارد که