يا حيدر نیمه شب بود و از بهشت خدا ناله و سوز و آه می آمد شعله های غم بزرگ کسی از دل سرد چاه می

يا حيدر

نیمه شب بود و از بهشت خدا

ناله و سوز و آه می آمد

شعله های غم بزرگ کسی

از دل سرد چاه می آمد

***
بی کسی بود و بغض سنگینی

در گلوی یتیم های علی

نوبت گریه های آرام ِ  

بچه ها شد ولی برای علی

***
چشم مهتاب سومین دفعه

شاهد گریه های دختر بود

بستری جمع شد از آن خانه

بستری که برای مادر بود

***
چادری را بغل گرفته حسین

چادری که برای زهرا بود

چادری را که تا دم آخر

بین آغوش گرم بابا بود

***
بغض اربابمان ترک برداشت

هق هقش را شنید خواهر او

و نمیشد در آن شب غربت

داغ بابای  شهر باور او

***
گفت خواهر مدینه یادت هست

بنشین سر بزیر گریه کنیم

داغ مادر چو زخم سر وا کرد

بنشین تا که سیر گریه کنیم

***
وقت غسلی شروع شد این بار

حسنش دست هاش می لرزید

آسمان خدا در آن لحظه

چون دلش پا به پاش میلرزید

***
بعد از آنکه وضو گرفت حسن

بوسه زد سنگ غسل بابا را

و ابالفضل آب می آورد

چشم شب دید غسل دریا را

***
غسل حیدر تمام شد اما

چشم زینب هنوز می بارید

گوئیا با کفن نمودن او

آنچه را گفته بود بابا دید

***
که برادر میان گودال و   

لشکری بود و چنگ و پیرهنش

وحشیانه هجوم آوردند

نیزه ها بود و بوسه بر دهنش

***
پیش چشمان مادرش زهرا

دست و پا بین موجی از خون زد

یک سه شعبه به سینه آمد و از

پشت ارباب تشنه بیرون زد

***
تازیانه در آن سوی گودال

سر و کارش به دختری افتاد

شعله ور بود خیمه و آتش

روی پرهای معجری افتاد