منم که نیست کسی با خبر ز غم هایم به غیر چاه که با اوست همیشه سودایم همیشه یار همه بودم وخدا داند

منم که نیست کسی با خبر ز غم هایم

به غیر چاه که با اوست همیشه سودایم

همیشه یار همه بودم وخدا داند

همیشه بین همه خود غریب و تنهایم

نیاورید طبیب از برای من دیگر

که جز اجل نکند هیچ  کس مداوایم

ز داغ یار جوانم سیاه شد روزم

به یاد فاطمه ام صبح گشته شبهایم

به یاد فاطمه افتادم وپس از عمری

دوباره در نظرم تازه گشت غم هایم

دوباره  خاطرم آمد که پیش طفلانم

چگونه دشمنم از کینه بست دستهایم

دوباره خاطرم آمد به پیش چشم همه

میان کوچه چگونه شکست طوبایم

دوباره خاطرم آمد چگونه در کوچه

چهل نفر حرامی زدند به زهرایم

کنون مراست به دل شوق وصل دلدارم

که بهر دیدن زهرای خود مهیایم

بگو به همسر پهلو شکسته ام زهرا

که با سری که شکسته به دیدنش آیم