كافري بيش نبودم مِنّتِ زلف تو دارم كه گرفتارم كرد گوهر مهر تو اينگونه خريدارم كرد كافري بيش نب

   كافري بيش نبودم

مِنّتِ زلف تو دارم كه گرفتارم كرد

گوهر مهر تو اينگونه خريدارم كرد

كافري بيش نبودم عَلَوي ام كردي

نفس عشق شما بود كه بيدارم كرد

كار و بار ِدلم از مِهر شما سكه شده

عاقبت عشق ، مرا شُهره ي بازارم كرد

تا قيامت به خدا گردن من حق دارد

آن كسي را كه سر كوي تو بيمارم كرد

سايه ي لطف خودت را ز سرم كم نكني

بركت سايه ي تو لايق دربارم كرد

كيميايي بنما تا زرّ نابم سازي

اربعيني بطلب تا كه شرابم سازي

اي علمدار خدا صاحب شمشير دو سر

اسدالله ترين اي زرهِ پيغمبر

هر كسي در پي آن است به جايي برسد

سر نهادن به كف پاي تو مارا خوشتر

يكي از پا به ركابان حريمت حمزه

گوشه اي از سَكَنات و وَجَناتت جعفر

ضربه اي را كه تو در غزوه ي احزاب زدي

از عبادات ملك،جن و بشر سنگين تر

كس جلودار تو اي حيدر كرار نبود

شاهد قدرت بازوي تو باب الخيبر

بي سبب نيست كه عباس زره ميپوشد

در دلِ علقمه ميگفت اناابن الحيدر

يل شمشير زن قطب جهان ميباشي

اسدالله زمين شير زمان ميباشي

قامتي نيست كه در پيش قدت تا نشود

ملكي نيست كه تا پيش قدت پا نشود

به خداوند قسم دور حريمت مريم

گر نيفتد ز نفس مادر عيسا نشود

هر كسي قنبرتان را به تمسخر گيرد

به زميني تو بكوبيش دگر پا نشود

تا كه تو آب بر اين نخل رطب ميريزي

خار اين نخل محال است كه خرما نشود

من دخيل حرم شاهِ نجف ميباشم

هو مدد گر گره ي نوكريم وا نشود

هر كسي خادم دربار تو در عالم نيست

ميتوان گفت كه از سلسله ي آدم نيست

(علي اكبر لطيفيان)