غزل مصیبت فاطمیِّه وحضرت عبّاس روضه های بانوی آب و نوای آب آب تشنه های خیمه می گویند

غزل مصیبت فاطمیِّه وحضرت عبّاس

روضه های بانوی آب و نوای آب آب                تشنه های خیمه می گویند ساقی آب آب

مادربا ران به خاک افتاده و خورشیدرا                خاک غم می دیددرحالی که می بوسدکتاب

پاره های مشک ودل همراه تیروخون واشک               ضرب سنگین عمودی روی فرق آفتاب

ظاهراً ماه حرم باصورت افتاده زمین                      درحقیقت فاطمه درعلقمه  گفته جواب

پاسخ ایثار و احساس علمدارحسین                 شد رضای حضرت یاس وأخاأدرک خطاب

دستهایی روی شنها بود وبازویی کبود        چشمهایی تاروچشمی چشمه ای ازخون وآب

مژده اِی امُّ البنین فرزندتو سقّا شده                   فاطمه عبّاس را  کرده چو اربابم حساب