شعر ظهر عاشورا – مناجاتی ای که غارت شده پیراهنی و رأس و عبات ای شه تشنه لبم ای همه عالم به فدات تو

شعر ظهر عاشورا –  مناجاتی

ای که غارت شده پیراهنی و رأس و عبات

ای شه تشنه لبم ای همه عالم به فدات

تو دعا کن که منم کشته ی بی سر بشوم

شده دل پر ز الم از اثر سوز دعات

گودی قتلگهت بحر پر از خون سر است

بوی خون میدهد این خشک، لب غرق نوات

بوی نیلوفری گنبد تو مستم کرد

دم عشق است هوای حرم کرببلات

مرده ها زنده شوند از کرم چشمانت

گر خورد بر بدن خاک ز خاک پس پات

ذکر یا زینب ات ای یار مرا مجنون کرد

می رسد بر دل ما نوحه ی غمهای صدات

لب، تو تر کن که شود کون و مکان کُن فیکُن

زیر فرمان تو باشند شها کل کرات

بهترین واژه اشعار دل غمزده ام!

بهترین واژه حسین است نوشتم به دوات

کن دوا از کرمت ، درد من بی سر و پا

غم عالم ببرد گوشه ی آن چشم و نگات