شب سوم حضرت رقیه (س) بلبل خسته جانم و رمق ندارد این پرم بال و پرم شکسته و کسی شکسته این سرم گلشن قلب

شب سوم حضرت رقیه (س)

بلبل خسته جانم و رمق ندارد این پرم

بال و پرم شکسته و کسی شکسته این سرم

گلشن قلب زار من خشک ز جور اشقیا است

کنار جسم پاره ات دگر پدر نمی پرم

دمی به سیلی و لگد، مرا کبود می کنند

دمی ز کعب نی شده ، کبود دیده ی ترم

شبیه مادرت شدم، شبیه یاس حیدری

به رنگ نیل می زند، تن کبود پیکرم

ببین پدر که حرمت، حرم سرات می درند

مواظبت کننده ای، دگر ندارد این حرم

منم که روی تشت زر، بدیده ام سر تو را

که داستان عشق بود، سر بریده و برم

دمی به پیش من بمان ، گذار تا که بشمرم

به چند ضربه این سرت، جدا شده است پرپرم

لگد به پهلویم زدند، و کعب نی به صورتم

ز بس که ضربه خورده ام، دگر غذا نمی خورم

به خیمه ها و رأس من ، کشیده اند آتشی

دگر عزیز دل مپرس، همش ز حال معجرم

همین کنار رأس تو، گذار تا که جان دهم

ز من گذشت زندگی، دگر به فکر خواهرم