در کشور دل ما فرمانروا حسین است

لبم لبریز از جام حسین                                 عروج اوج من بام حسین است

        اگر جرّاح قلبم را شکافد                                به روی روح دل نام حسین است

حسین بن علی را ظهر عاشورا                                 به مقتل ذکر جانپرور نماز است

به زیر تیر باران بست قامت                                       که از جان نیز بالاتر نماز است

تا پرچم تو در اهتزاز است حسین                 پاینده و جاوید نماز است حسین

از خون تو آئین محمد برپاست                   اسلام هم  از تو سرفراز است حسین

در قیامت ذات حق قدرت نمائی می کند         کربلا را پایگاه کبریایی می کند

خود تماشا می کند اما حسین فاطمه          در مقام جرم بخشیدن خدائی می کند

ذو الجناح ای حامل آیات نور                              باید امشب رفت تا کنج تنور

ذوالجناح ای عرش پیامبر کبم                                می روم اما به فکر زینبم

سر دفتر کائنات است حسین                  باب جنت و راه نجات است حسین

گر عالم دنیا چو دریاست ز گنه               غمگین مشو سفینة النجاة است حسین

یا رب به حسین و خون رخسار حسین          ما را برسان به فیض دربار حسین

          آندم که به ما لحظه آخر باشد                    کن قسمت ماتو فیض دیدار حسین

مات از عطش تو کائنات است حسین                 آتش به دل آب فرات است حسین

لب تشنه لب آب روان جان دادی                      با آنکه لبت آب حیات است حسین

در مکتب عشق شاهباز است حسین           مرآت دل اهل نیاز است حسین

سر داد نداد تن به ذلت آری                          جاوید کنندة نماز است حسین

سرچشمه فیض لایزال است حسین          دلداده ذات ذوالجلال است حسین

               با آب فرات کام او را چه نیاز              لب تشنة چشمه وصال است حسین

من به عشق روی تو جان می سپارم یا حسین      بهتر از جان در رهت چیزی ندارم یا حسین

وقت مردن آرزو دارم به بالینم بیایی           جان زهرا مادرت چشم انتظارم یا حسین

مطاف اهل خاک حسین است                       ملک در عرش غمناک حسین است

شنیدم هاتفی در گوش جان گفت                 شفا در تربت پاک حسین است

                                                                                     احمد شجری(محبوب)

آن حسینی که خدا کرده دو صد تحسینش    او امیر است و بود خلق جهان مسکینش

آب مهریة زهرا و لب آب فرات                       تشنه جان دادی که تا زنده بماند دینش

در کشور دل ما فرمانروا حسین است            آنکه گره گشاید از کار ما حسین است