سید حبیب نظاری امام زمان(ع)-مناجات شـــروع قصـــه بـــا بـــرگشتــــن تــــو کجــــا مــــا و

امام زمان(ع)-مناجات

شـــروع قصـــه بـــا بـــرگشتــــن تــــو

کجــــا مــــا و کجــــا بــــرگشتــــن تــــو

ولـی نــه، مــانــده از چشــم انتظــاری

فقــط یــک نــدبــه تــا بــرگشتــن تـــو

×

تــــو کــــه درد آشنــــای اهـــــل دردی

تــو کــه دســت کســـی را رد نکـــردی

بگو حالا که دل هامان شکستـه اسـت

دلـــت مـــی آیـــد آیـــا بــــر نگــــردی؟

×

کنــــار پنجـــــره، گلـــــدان خـــــالـــــی

شکـــوه عشـــق بـــا دستـــان خـــالـــی

بیــا، چشــم انتظـــار میهمـــان اســـت

صفـــای سفـــره ای بـــا نـــان خـــالــــی

×

بمـــان ای جلـــوه ی گُـــم بــــا دل مــــا

بـــه شـــوق یـــک تبسّـــم بـــا دل مـــا

ببین در غیبت بـاران چـه کـرده اسـت

خـــزانِ بــــی تــــرحّــــم بــــا دل مــــا!

× 

نـه از بــی بــرگ و بــاری بیــم داریــم

نـه قصــد مــانــدن و تسلیــم داریــم

ز بـس چشـم انتظـار جمعـه مــانــدیــم

دلــی منّـــت کـــش تقـــویـــم داریـــم

×

بهــار تــا ابـــد! زخـــم اســـت بـــا مـــا

زمـان تـا مــی رود زخــم اســت بــا مــا

بیـــا تـــاریــــخ مــــا را منتشــــر کــــن

هـزار و چـارصــد  زخــم اســت بــا مــا

دلم بی همزبان، این قـدرهـا نیسـت

به فکر آب و نان، این قدرهـا نیسـت

دلی که تکیه گاهش شـانـه ی تـوسـت

غریب و بی نشان، این قدرها نیسـت

×

دوبـــاره نـــم نـــم ایـــن رهگـــذرهـــا

نگــــاه مبهــــم ایـــــن رهگـــــذرهـــــا

اگـــــر در انتظـــــار تـــــو نبـــــاشــــــد

چــه مــی ارزد غــم ایــن رهگــذرهــا؟

×

شکـــوه اتفـــاقـــی مـــانـــده بـــاشـــد

بـه دل هـا اشتیـاقـی مــانــده بــاشــد

تـــو مـــی آیـــی، اگـــر از عمـــر دنیـــا

فقـط یـک روز بــاقــی مــانــده بــاشــد

×

بـه یـک عشـق معمّـایــی قســم خــورد

بـه راز یــک شکیبــایــی قســم خــورد

خــدا والعصــر گفــت و از ســر شــوق

به آن روزی که می آیـی، قسـم خـورد

×

شنیـــدم مـــژده ی تــــابیــــدنــــت را

نـــدارم فـــرصــــت فهمیــــدنــــت را

بـه خـورشیــد زمینــی خیــره مــانــدم

کـه تمـریـن کـرده بـاشـم دیــدنــت را

×

تـو پنهـان مـانـده ای تـا تشنـه بـاشیـم

تمـــام روزهـــا را تشنـــه بــــاشیــــم

دلـت مــی آیــد آیــا ایــن همــه ســال

تـو جـاری بـاشـی و مـا تشنـه بـاشیــم؟

×

دلیـــــل عشـــــق مــــــادر زادی مــــــا!

بیـــا تـــا جـــان بگیــــرد شــــادی مــــا

بجــوشــد رشتــه رشتــه از دل خـــاک

قنــــــات تشنــــــه ی آبـــــــادی مـــــــا

×

بیــا ای ســایــه ســار امــن هـــر بـــاغ!

نمـی خــواهــد بمــانــد بــی ثمــر، بــاغ

نمـی خـواهـد پـس از عمــری صبــوری

بمیــــرد زیــــر بــــاران تبـــــر، بـــــاغ

×

بــه ایــن دنیــای خــالــی دل نبنــدنــد

بــه گلـــدان سفـــالـــی دل نبنـــدنـــد

بهــار مـــا! بیـــا تـــا دستـــه گـــل هـــا

بـه فصـل خشـک سـالـی دل نبنــدنــد

×

تـرک هـا خـورده، خـالـی، تشنـه، تنهـا

دچــار خشــک ســالــی، تشنــه، تنهــا

مـــن و دل چشــــم در راه بهــــاریــــم

دو گلــدان سفــالـــی، تشنـــه، تنهـــا

×

اگـر چـه زخـم طـاقـت سـوز خــوردیــم

غـــم دیـــروز را امـــروز خــــوردیــــم

ببخــش ای خــوب اگــر در غیبــت تــو

مـن و دل، نـان بـه نـرخ روز خـوردیـم

×

مــن و خــورشیــدی از تـــابیـــدن تـــو

و شـــوق لحظـــه ای خنـــدیــــدن تــــو

نگـاهـم را پــر از آیینــه کــرده اســت

هـــــوای جمکـــــران و دیـــــدن تــــــو

×

دلم، فانوس یک چشم انتظاری اسـت

رواق سینــه ام آیینــه کـــاری اســـت

دوبیتــی در دو بیتــی بــا تــو هستـــم

دلم، سرچشمه در سر چشمه جاری است

×

بـه جـز بــا بغــضِ مــانــده در گلــویــم

نخـواهـد شــد بــه آبــی، تــر گلــویــم

بیــا تــا شیعــه ی زخـــم تـــو بـــاشـــم

بمــــانــــد ردّ خنجــــر بــــر گلــــویــــم