امام زمان(عج)

ای توتیای دیده من خاك پای تو

بازآ که سر نهم ز ارادت به پای تو

بر لب رسیده جان من از درد اشتیاق

ای جان بیا که جان جهانی فدای تو

ای مه بیا كه سوختم ازآتش فراق

جز سوختن چه چاره کند مبتلای تو

صد بار گر برون رود از سینه جان من

هرگز برون نمی رود از سر هوای تو

عمرم به انتظار پیامی گذشت و من

ترسم كه نشنوم سخن دلربای تو

ای غایب از نظر زكجا جویمت نشان

یابم چگونه راه به خلوت سرای تو