مناجات با خدا

مناجات با خدا

از نسیم سحری روح به جانم دادند

چشمی از خون جگر اشک فشانم دادند

تا شدم هم نفس محفل رندان سحر

لذت زمزمه و آه و فغانم دادند

باورم نیست که با این همه عصیان و قصور

ره به مهمانی ماه رمضانم دادند

بهترین وقت ملاقات خدایی است نماز

فیض دیدار به هنگام اذانم دادند

نام آقا نمک سفره ی افطار من است

کرم حضرت یار است که نانم دادند

هر چه قدر دور شدم باز عطایم کردند

توبه بشکستم و هر بار زمانم دادند

ناسپاسی به سر نعمت حق باعث شد

که حواله به سرای دگرانم دادند

مانده بودم که کجا درد دل ابراز کنم

به کرم خانه ی ارباب مکانم دادند

به خدا آرزویی هیچ ندارم دیگر

حرم کرب و بلا را که نشانم دادند

دلم از روز ازل هست گرفتار حسین

به غلامیّ درش نام و نشانم دادند

در همان روز که هر کس ز کسی بگریزد

از تولّای علی برگ امانم دادند

به خداوند قسم شور حسین می گیرم

روز محشر اگرم اذن بیانم دادند