ای که در خون و رگِ زنده دلان جا داری
در دل اهل ولا منزل و مأوا داری
نه دل ماشده مجذوب تو ای مظهر حُسن
گر دلی هست بعالم تو در آن جا داری
نی همین اهل یقین شیفته حُسن تواند
عالمی شیفته آن رخ زیبا داری
ای رخت آئینه طلعت زیبای رسول
که عیان نور خداوند تعالی داری
در جلال و شرف و عزت و ایثار و مقام
تو نشان از علی و حضرت زهرا داری
حُسنِ یوسف دمِ عیسی یَدِ موسی کلیم
آنچه خوبان همه دارند تو تنها داری
ابر و باد و مه و خورشید بفرمان تواند
زانکه فرمان زخداوند توانا داری
شده از طور تجلّیِ تو مبهوت کلیم
بسکه اندر همه آفاق تجلی داری
در لبت آب حیات است که با رمز سخن
مرده را از روی اعجاز تو احیا داری
(کربلائی) همه جا نقش ترا می بیند
زانکه اندر همه جا جلوه به اشیا داری
مرحوم ناد علی کربلایی
مطالب مرتبط
مهدی که عالمند رهین کرامتش ارسال نظر برای این مطلب
درباره ما
اطلاعات کاربری
لینک دوستان
آمار سایت