کریم زاده نگاهی بر این گدا انداز، نظر به سمت گرفتار بینوا انداز، میان سیل تباهی اسیر و وا ماندم، ز

کریم زاده نگاهی بر این گدا انداز،

نظر به سمت گرفتار بینوا انداز،

 میان سیل تباهی اسیر و وا ماندم،

زخادمان سرایت ببین که جا ماندم،

بریده ناخن دنیا نخ امانم را،

زمن گرفته گنه قدرت و توانم را،

اگرچه غرق گناه و دلی غمین دارم،       

   امید مرحمتی از تو نازنین دارم،

نشسته ام که شود حاجتم روا ارباب،

 مرا بیا زکرم دلربا ترین دریاب،

گره فتاده به کارم بیا و کاری کن،

بیابزرگ دو عالم بزرگواری کن،

نفس کشیدن من شد به افتخار شما،

شدم نوکر و خاک ره تبار شما،

اسیربند تو یعنی سراسر آزادی،

کویر با تو شود گلشنی ز آبادی،

شهید کرببلا حق مادرت زهرا،         

 به دستهای علمگیر حضرت سقا،

نگاه کن که نگاهت چنان دوا گردد،

دلم زگرمی مهر شما طلا گردد،

دلی که مست تو شد معدنی صفا دارد، 

هرآنکه باتو بود واقعا خدا دارد،

من از ازل شده ام بر حریمتان واصل،

شدی تو عشق منو هستیم ابوفاضل،

چه میشود که بیایی و رخصتم بدهی، 

برای نوکری یت باز فرصتم بدهی،

بر این حقیرو گدا ذره ای بها بدهی،

شدم مرده و بی جان مرا بقا بدهی،

دمی به حالت من سرورم نظر فکنی،

به حق راوی ذکر فمن یمت یرنی،

اجازه ام بدهی تا ره حرم گیرم،

شود دخیل در خانه ی تو زنجیرم،

خلاصه فصل بهارم فقط تویی آقا،

تمام دارو ندارم فقط تویی آقا،

رضا آهی