در مدح تو باید که ببندیم دهان را
وقتی که بریدند ادیبانه زبان را
ای آینه ی حُسن خدا، یوسف مصری
با آمدنت تخته کُند زود دکان را
بازار سرِ زلف تو از بسکه شلوغ است!
انگشت به لب کرده زلیخا صفتان را
وصف مژه ها وخَم ابروت مرا کشت!
زحمت نده صیاد دگر تیر و کمان را
با تکه کلافی به وصالِ تو رسیدم
زهرا به حسابم زده این سود کلان را
تا سفره ی احسانِ کرم خانه تان هست
سائل نخورد ثانیه ای غصه ی نان را
زرتشت مسلمان شده ی چشم خمارت
انداختی از چشم همه دیر مغان را
ما بهتر از این روضه، بهشتی نشناسیم
بهتر که بچسبیم همین نقد جهان را
با طشت نگو،کوچه ی غم خونجگرت کرد
ترسم که به زینب برساند جریان را
وحید قاسمی
بنویس زان روایت سر تا به پا عرق