رو زدم باز چون گـدا به علی تا شود حاجتم روا به علی چون سپرده ست اختیار مرا حضرت “واهبُ العَطا”به عل

رو زدم باز چون گـدا به علی
تا شود حاجتم روا به علی

چون سپرده ست اختیار مرا
حضرت “واهبُ العَطا”به علی

می رسد فصل مُقـتدا شدنم
می کنم تا که اقتدا به علی

همچنان کز علی شدم آغــاز
می رسم من در انتها به علی

می توانم پدر صداش کنم
دارم از بس که اتّکا به علی

مادرم هم خیالش آسوده ست
داده ، دستِ دل مرا به علی

آرزوی بزرگ من این است
همه باشند مُبتلا به علی

قصّه ی زندگی خوشایند است
گـر شود ختم ماجرا به علی

ای بنازم به آن طبیبی که
درد را می کند دوا به علی

می زنند عاشقانه میثم ها
خنده بالایِ دارها به علی

محض کوری چشم دشمن اوست
فخر اگر می کند خدا به علی

ظـفـر و صبر توأمند که بـاز
می سپارد نبی لوا به علی

کوثرش را نه دخترش را نه
جان خود داد مصطفی به علی

باش بی اعتنا به خود”سائل”
باش در بنـد اعتنا به علی

محمّدقاسمی