یا اباصالح من و دلتنگی شبهای روضه میون خلوت تنهای روضه سیاهی من و یک چشم خسته که می شینه دوتایی پ

یا اباصالح


من و دلتنگی شبهای روضه
میون خلوت تنهای روضه

سیاهی من و یک چشم خسته
که می شینه دوتایی پای روضه

تو مهمون شو صفایی کرده باشیم
تو باشی و من و آوای روضه

بساط سفره رنگین نیست اما
بفرما یابن زهرا چای روضه

تو گریه کردی و اشکش در اومد
صدای روضه از هرجای روضه

شدم مثل یتیمی که میگرده
تو هر کوچه پی بابای روضه

تو دیدی هر چی از روضه شنیدم
توی کوچه توی صحرای روضه

شنیدم روضه ی زینب دلت رو
سوزونده با اگر . امّای روضه

همون وقتی که اومد روی تل و
هوا شد سرخ از گرمای روضه

همونجایی که یاجداه میگفت
کنار نجمه و لیلای روضه

نفسهاتو گرفته بغض و گریه
فدای حنجره ات آقای روضه

امون از روضه ی شام و اسیری
شده اشک تو خون اینجای روضه

میاد گاهی صدای عمه جان و
صدای حزن وااُمّای روضه

گل نرگس به هر امن یجیبت
ببین آمین میگه زهرای روضه

صمد علیزاده