امام عسگری ع

ای آفتاب مهر تو روشنگر وجود                         در پیشگاه حکم تو ذرات در سجود

نور تو بود مشعل کانون کاف و نون                    روزی که هیچ جلوه شمس و قمر نبود

ای شاه عسکری لقب ای فاطمی نسب             آن را که نیست مهر تو از زندگی چه سود

علمت محیط بر همه ذرات کائنات                      فیضت نصیب بر همه در غیب و در شهود

تاریخ تابناک حیاتت ، گر اندک است                    بر دفتر مفاخر اسلامیان فزود

عیسی دمی و پرتو رأی منیر تو                          ز نگار کفر از دل نصرانیان زدود

این افتخار گشته نصیب که از شرف                     در خانه ی تو مصلح کل دیده بر گشود

ای قبله ی مراد که در برکة السباع                      شیران به پیش پای تو آرند سر فرود

قربان دیده ای که به بزم تو فاش دید                    جای قدوم عیسی و موسی و شیث و هود

قرآن ناطقی تو قرآن پاک را                                 الحق مفسری ز تو شایسته تر نبود

دشمن بدین کلام ستاید تو را که نیست               در روزگار چون تو به فضل و کمال وجود

شادی به بزم مردم غمدیده نارواست                    جان ها فدای لعل لبت که این سخن سرود

مدح شما ز عهده مردم برون بود                          ای خاندان پاک که یزدانتان ستود

از نعمت ولای شما خاندان وحی                          منّت نهاد بر همگان خالق ودود

                                    ای پور هادی ای حسن العسکری ز لطف

                                    بپذیر  از مؤید دلخسته این درود

                                                ***                                  سید رضا مؤید خراسانی