کرببلاست غربت تلخ غریب ها
فصل بلند ناله ی امن یجیب ها
کرببلاست وادی از خودگذشتگی
در موج خون حکایت شیب الخضیب ها
در های و هوی تیغ و عطش ، خاک کربلاست
آیینه ی تمام نمای حبیب ها
تصویر ناب عشق و وفا و صداقتند
در قتلگاه و علقمه ، خدالتریب ها
بر نی سر عزیز خدا بود و مِی زدند
همپای اشک خواهر او نانجیب ها
شد از شکوه خطبه ی زینب به شام شوم
نقش بر آب ، نقشه ی مردم فریب ها
پاییز ، دست و پای خودش جمع کرد و رفت
پیچید در مشام زمین عطر سیب ها
محمود شریفی
من دختر حسین و ربابم سکینه ام