دو قدم رفت علی و دل یک مرد شکست دل بابای علی ساکت و پر درد شکست گفت برگرد علی جان کمی آهسته برو اندکی

دو قدم رفت علی و دل یک مرد شکست
دل بابای علی ساکت و پر درد شکست

گفت برگرد علی جان کمی آهسته برو
اندکی راه به پیش پدر خسته برو

پسرش رفت و کمی پشت سرش آقا رفت
لحظه ای جان حسین از سر او بالا رفت

ثانیه ثانیه با رفتن او پیر شود
آه آقای غریبم چه زمین گیر شود

علی آمد به حرم قلب پدر شد آرام
خیمه و زینب آشفته جگر شد آرام

گفت بابا جگرم سوخت، لبم بی تاب است
همه ی حاجت من خوردن قدری آب است

گفت بابا: که زبان در دهن من بگذار
تشنگی را به لب خسته ی بابا بسپار

باز برگشت به میدان پسر شاه وفا
وسط عرصه ی میدان شده طوفان بلا

ناگهان دوره نمودند علی اکبر را
تنگ کردند به او رهگذر و معبر را

یک نفر نیزه زد و یک نفر از راه رسید
با عمودی به سرش زد که دگر هیچ ندید

دست بر گردن اسب و سر اکبر پاره
اسب گمراه شد و خیمه شده بیچاره

رفت بین دل دشمن بدنش خورد زمین
کاش میدید، کسی پشت سرش کرده کمین

هرکه زد بر تن او ضربه ای و بلوا شد
قطعه قطعه شده و دور حرم غوغا شد

پدرش خواست از این دشت علی ها ببرد
آه سخت است خودش یکه و تنها ببرد

دست انداخت جگر های دهن پاک کند
زینب آمد که گریبان ز غمش چاک کند

گفت از خیمه عبایی برسانید فقط
بدن پاره ی او خیمه رسانید فقط

پوریا باقری