امام رضا(ع)-مدح و مناجات میان ثانیه ها تنگ میشود دل من برای صحن و سرا تنگ میشود دل من بدون چون و چرا

امام رضا(ع)-مدح و مناجات

میان ثانیه ها تنگ میشود دل من

برای صحن و سرا تنگ میشود دل من

بدون چون و چرا تنگ میشود دل من

به عشق روی شما تنگ میشود دل من

مرا مسافر ایوان بی مثالت کن

ذبیح منزلت و شوکت و جلالت کن

اگر اجازه دهی وصف حال بنویسم

ز حال مست خودم طی سال بنویسم

ز شوق آمدنم از وصال بنویسم

تو بال دادی و من از وبال بنویسم

من از نگاه تو وقتی کنار ایوانم

در اوج خنده و یا گریه ام، نمیدانم...

منم همان که به صحنت پناه آورده

میان کوله بارَش گناه آورده

و قطره قطره دخیل از نگاه آورده

دلی شکسته و مملو ز آه آورده

رها نکن من سر گشته پریشان را

شروع کرده ام از من بگیر پایان را

تو را به حرمت نامت قسم دعایم کن

مرا به عشق و طریقت تو مبتلایم کن

گدایی تو به شاهی و پس گدایم کن

تو انتهای مرا غرق ابتدایم کن

به پیشگاه تو مولا شکسته آمده ام

برای حاجت این قلب خسته آمده ام

همینکه دل به تو بستم اجابتم کردی

میان صحن هدایت هدایتم کردی

لباس نوکریت را به قامتم کردی

نگفته بودمت آقا که راحتم کردی

تو از کرامت و حکمت لیاقتم دادی

عیار دادی و راه سعادتم دادی

کبوترانه دلم عاشقانه می چرخد

به دور گنبد و نقاره خانه می چرخد

فقط به عشق شما بی بهانه می چرخد

غلام درگهتان هر کجا نمی چرخد

مرا مسافر جلد حریم خود کردی

هزار شکر مرا یاکریم خود کردی