اشعار ماه مبارک رمضان – موسی علیمرادی پریش آمده ام با دلی پریشان تر به مو پریشی زینب بیا ز من بگذ�

اشعار ماه مبارک رمضان – موسی علیمرادی

پریش آمده ام با دلی پریشان تر

به مو پریشی زینب بیا ز من بگذر

همیشه گرمی آغوش تو پناه من

کجاست دست تو ای مهربان تر از مادر

کدام در بزنم درد خود به که گویم

خدا نکرده بگویی اگر برو دیگر

شنیده ام که نوازشگر غریبانی

به شوق دامن تو آمدم خدا با سر

ز بسکه در نزده در به روی من واشد

نه در زدن بلدم نه گدایی از این در

من اولین نفری نیستم که می بخشی

خبر ز رحمت تو دارد این گدا بهتر

نگاه تو که سریع الرضاست از آن رو

رضا نشد که ببیند مرا به دیده تر

بدون دُر صدفی لایق خریدن نیست

بخر مرا که پرم از محبت حیدر

الا که پرده نینداختی در این دنیا

بیا و پرده  مینداز باز در محشر

که آه شرم من از چشم مادرم زهرا

بسا برای من از آتش است سوزان تر

مرا به دست حسینت سپردی از اول

مرا  به دست حسینت بده دم اخر

 هوای گریه پایین پا به سر داردم

هوای روضه بی سر نماز بالا سر

موسی علیمرادی