الهی و ربی... زد زرق و برق زندگی خنجر به پایم مانده است در حلقوم غمبارم،صدایم کاری نمی آید ز دست بی ن

الهی و ربی...

زد زرق و برق زندگی خنجر به پایم

مانده است در حلقوم غمبارم،صدایم

کاری نمی آید ز دست بی نوایم

باز آمدم بر درگه ربّم، خدایم

باز آمدم، وقتی به بن بستی رسیدم

خیلی ز دست نفس بدبختی کشیدم

تا چند سال از عمر را بازی کنم من؟

در کار مردم سنگ اندازی کنم من؟

آیا شود که خلق را راضی کنم من

وقتی کلاه خویش را قاضی کنم من؟

زد ریشه ی ایمان من را داس، مردم

ای وای، حق الناس حق الناس مردم

با کوله بار معصیت دل تار شد باز

از زهر بسیار گنه، بیمار شد باز

با معصیت حال و هوایم زار شد باز

این بنده در پیش ملائک خوار شد باز

دنیا مرا سرگرم هیچ و پوچ کرده

حال مناجات از دل من کوچ کرده

وقتی به سمت معصیت ها خوانده شد دل

وقتی که در ظلم و گنه گردانده شد دل

وقتی که از درمان خود درمانده شد دل

با خجلت از شهر محبت رانده شد دل

آخر گرفت ابلیس هم من را به بازی

دل شد اسیر شهر و دنیای مجازی

بی معنویت زندگی بر باد رفته

غفلت فراوان است،مرگ از یاد رفته

خوش بر کسی که مثل "حرّ" آزاد رفته

با قلبی از حبّ "علی" آباد رفته

من شیعه ام، من خاک پای مرتضایم

آری گدایم، من گدای مرتضایم

با جوهر خون نام او بر دل نشسته

من مینویسم مرتضی، آقای خسته

من می نویسم، لیک با خط شکسته

حیدر نوشتم، اشک گفت از دست بسته

این روزها با دست بسته عهد بستم

با لشکر غواص خسته عهد بستم

محمد كاظمي نيا