میان شهرغزل در پی خدا بودم که ناگهان دلم افتاد روی بام علی و حال مانده قلم در دو راهی تردید به نام ن

میان شهرغزل در پی خدا بودم

که ناگهان دلم افتاد روی بام علی

و حال مانده قلم در دو راهی تردید

به نام نامی الله یا به نام علی

سند زده دو جهان را به نام نامی ِ تو

که عرش حضرت باری به زیر گام علی

تمام عالم امکان شکسته قامتشان

نشسته روی دو زانو ٬ به احترام علی

ز بس شبیه خداوند می کند صحبت

که لحن حضرت حق هست در کلام علی

شراب میکده ی مرتضی ٬ حلال ِ حلال

خوشا دمی که زنم باده من ز جام علی

ز دست حضرت حیدر گرفته ام روزی

نمک گرفته ی این در شدم و رام علی

کبوتر نجفم ٬ جلد ِ گنبد و ایوان

دلم ز اول ِ خلقت اسیر ِ دام علی

جهان فدای همان شاعری که آورده

«علی امام من است و منم غلام علی