امام جواد(ع)-مدح و ولادت
روی دستان سبز جبراییل
می رسد ماه خانه ی مولا
آسمان ایستاده محضر او
دست بر سینه دارد و حالا...
مژده ای اهل آسمان و زمین
هشتمین مرد عشق بابا شد
نهمین وارث رسول خدا
روی دامان خیزُران جا شد
دهمین روز ماه ناب رجب
پا به پای بهار آمده است
در مدار منوّر خورشید
ماه شب های تار آمده است
بین چشمان او علی جاری ست
بخشش از دست های او پیداست
دل سپرده به مادر سادات
المثنای حضرت زهراست
از کرامات او همین بس که
کرمش رنگ مجتبی دارد
نوه ی خانواده ی موسی
نفسش عطر کربلا دارد
کم که نه وقت بارش رحمت
از نگاهش زیاد می بارد
ابر الطاف او بدون شک
سمت باب الجواد می بارد
خاطرات حرم چه زیبا بود
من که آن را نمی برم از یاد
خاطرات زیارت مشهد
گوشه ای پشت پنجره فولاد
تا که مرغ دل پریشانش
جا بگیرد در آستان جواد
پیر مردی به زیر لب می گفت:
یا رضا جان، تو را به جان جواد
روز میلاد تو عجین گشته
با شمیم فرح فزای سیب
با علی اصغر امام شهید
یاعلی اکبر امام غریب
با خود پرچم امام رضا
سوی باب الحسین خواهم رفت
جمعه روزی من عاقبت سوی
حرم کاظمین خواهم رفت
یکی بخیل میشود یکی جواد میشود