تبلیغات
آخرين ارسال هاي تالار گفتمان
|
ﮔﺮ ﺳﺮ ﮐﻨﻢ، ﻣﺼﯿﺒﯿﺖ ﺍﺯ ﺷﺎﻩ ﮐﺮﺑﻼ
ﺗﺮﺳﻢ ﺷﺮﺭ ﺑﻪ ﻋﺮﺵ ﺯﻧﺪ، ﺁﻩ ﮐﺮﺑﻼ
ﻟﺮﺯﺩ ﺯﻣﯿﻦ ﺯ ﮐﺜﺮﺕ ﺍﻧﺪﻭﻩ ﺍﻫﻞ ﺑﯿﺖ
ﺳﻮﺯﺩ ﻓﻠﮏ ﺯ ﻧﺎﻟﻪ ﯼ ﺟﺎﻥ ﮐﺎﻩ ﮐﺮﺑﻼ
ﺍﯼ ﺑﺲ ﺷﺒﺎﻥ ﺗﯿﺮﻩ ﮐﻪ ﺑﺎﻟﯿﺪ ﺑﺮ ﻓﻠﮏ
ﺧﺎﮎ ﺍﺯ ﻓﺮﻭﻍ ﻣﺸﺘﺮﯼ ﻭ ﻣﺎﻩ ﮐﺮﺑﻼ
ﮔﺮ ﯾﻮﺳﻔﯽ ﻓﺘﺎﺩ ﺑﻪ ﮐﻨﻌﺎﻥ، ﺩﺭﻭﻥ ﭼﺎﻩ
ﺻﺪ ﯾﻮﺳﻒ ﺍﺳﺖ، ﮔﻢ ﺷﺪﻩ ﺩﺭ ﭼﺎﻩ ﮐﺮﺑﻼ
ﺍﯼ ﺳﺎﺭﺑﺎﻥ! ﺑﻪ ﮐﻌﺒﻪ ﯼ ﻣﻘﺼﻮﺩ، ﻣﺤﻤﻠﻢ
ﮔﺮ ﻣﯽ ﺑَﺮﯼ، ﺑﺮﺍﻥ ﺷﺘﺮ ﺍﺯ ﺭﺍﻩ ﮐﺮﺑﻼ
ﻭﯼ ﺭﻫﻨﻤﺎﯼ ﻗﺎﻓﻠﻪ! ﺍﯾﻦ ﮐﺎﺭﻭﺍﻥ ﺑﮑﺶ
ﺗﺎ ﭘﺎﯾﻪ ﯼ ﺳﺮﯾﺮ ﺷﻬﻨﺸﺎﻩ ﮐﺮﺑﻼ
ﺷﺎﯾﺪ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺑﻪ ﮐﺎﻡ ﺩﻝ ﺧﻮﺩ، ﻣﺸﺎﻡ ﺟﺎﻥ
ﺗﺮ ﺳﺎﺯﻡ ﺍﺯ ﺷﻤﯿﻢ ﺳﺤﺮﮔﺎﻩ ﮐﺮﺑﻼ
ﺍﯼ ﮐﻌﺒﻪ ﯼ ﻣﻌﻈّﻤﻪ! ﻓﺮﻕ ﺍﺳﺖ ﺍﺯ ﺯﻣﯿﻦ
ﺗﺎ ﺁﺳﻤﺎﻥ، ﺯ ﺟﺎﻩ ﺗﻮ ﺗﺎ ﺟﺎﻩ ﮐﺮﺑﻼ
ﺁﻩ ﺯ ﺩﻣﯽ! ﮐﻪ ﺁﺗﺶ ﺑﯿﺪﺍﺩ ﺷﻌﻠﻪ ﺯﺩ
ﺑﺮ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﺯ ﺧﯿﻤﻪ ﻭ ﺧﺮﮔﺎﻩ ﮐﺮﺑﻼ
ﮔﻮﺵ ﮐﻠﯿﻢِ ﻃﻮﺭ ﻭﻻ ﺍﺯ ﺩﺭﺧﺖِ ﻋﺸﻖ
ﺑﺸﻨﯿﺪ ﺑﺎﻧﮓ «ﺍﻧّﯽ ﺍﻧَﺎ ﺍﻟﻠﻪِ» ﮐﺮﺑﻼ
ﭘﺮﺗﻮ ﻓﮑﻨﺪ ﻣﻬﺮِ ﺗﺠﻠّﯽ ﺯ ﺷﺮﻕ ﻋﺸﻖ
ﻣﻮﺳﺎﯼ ﻋﻘﻞ ﺧﯿﺮﻩ ﺷﺪ، ﺍﺯ ﻧﻮﺭ ﺑﺮﻕ ﻋﺸﻖ
ادیب الملک فراهانی
تعداد بازديد : 189
چهارشنبه 22 بهمن 1393 ساعت: 13:00
نویسنده: خادم الزهرا (س)
نظرات(0)
مطالب مرتبط
بخش نظرات این مطلب
