حسین گفتم و دل گشت بی قرار حسن برای اینکه حسین است سوگوار حسن محرم و صفر اندوهگین غربت او دو چشم علق�

حسین گفتم و دل گشت بی قرار حسن
برای اینکه حسین است سوگوار حسن

محرم و صفر اندوهگین غربت او
دو چشم علقمه گریان و اشکبار حسن

ضریح کرببلا نقره داغ تربت او
زهیر و حر و حبیبند داغدار حسن

اگر چه دور و برش از حبیب ها خالی است
امام ها همه جمعند در کنار حسن

مزار خاکی او شد ابوترابیِ محض
از آن به بعد نجف گشت خاکسار حسن

عجب نباشد اگر که به روز رستاخیز
حسین فاطمه برخیزد از جوار حسن

برای غربت او بی قرار می گریم
شبیه شمع خیالی سر مزار حسن

برای داغ سه تا ماهپاره اش یا که*
برای لحظه جانسوز احتضار حسن

برای روضه او با کنایه می خوانم
قباله، نامه، فدک، کوچه، گوشواره، حسن

* اشاره به سه شهید دشت کربلا از فرزندان حضرت امام مجتبی
ابوبکر، قاسم و عبدالله بن حسن علیهم السلام