یا امام حسن... شانه تا دست تو باشد تار گیسو میشوم دام و صیادم تو باشی بچه آهو میشوم بس که با نام شما ا

یا امام حسن...

شانه تا دست تو باشد تار گیسو میشوم

دام و صیادم تو باشی بچه آهو میشوم

بس که با نام شما افطار خود وا کرده ام

عاقبت روزی از این دیوانگی رو میشوم

بارها از سفره لطف تو روزی خورده ام

پیش این آقایی ات دارم به زانو میشوم

با تکان پلک خود از خانه ات دورم مکن

لااقل خاک مزارت را که جارو میشوم

هر زمان جنگ جمل را که تداعی میکنم

غرق ذکر یا هُوَالحّق و هُوَالهو میشوم

گاه گاهی هم از این جاده گذر کن یا حسن

از کنارم بگذری چون یاس خوشبو میشوم

مرد شامی را به لبخندی مسلمان کرده ای

من هم از امشب به حق تو خدا جو میشوم

بالهایم دائماً میل هوایت میکند

شک ندارم دور ایوانت پرستو میشوم

گر مرا فرش ره زوارهایت هم کنی

گاه بال جبریل و گه پر قو میشوم

رضا باقریان