محرم است

محرم است و دلم بی بهانه می گرید

کران کران دلم، شاعرانه می گرید

دلم کبوتر صحن طلای ارباب است

برای دوری از آن آشیانه می گرید

نشانه کرده سری روی نیزه اعداء

برای بی کسی، آن نشانه می گرید

ترانه ی لب من روضه ی عطش گشته

ز سوز دل، جگرم، زین ترانه می گرید

به حال زار اسیران تشنه در زنجیر

کنار آب روان، بی کرانه می گرید

برای دخترکی خسته در خرابه ی شام

نشسته این دل من، عاشقانه می گرید

به یاد چوبه محمل و زینب(س) نالان

دلم شکسته و خونش، روانه می گرید

نه من که بَل همه هستی به یاد عاشورا

به غم نشسته و در این زمانه می گرید

علی نظری(محب الحسن)