ای اولین سروده ی شب زنده دارها زیباترین ترنّم فصل بهارها با دست جبرئیل چه زیبا و دیدنی است از گونه هات چیدن باغ انارها ای وصله پینه های عبای

ای اولین سروده ی شب زنده دارها

زیباترین ترنّم فصل بهارها

با دست جبرئیل چه زیبا و دیدنی است

از گونه هات چیدن باغ انارها

ای وصله پینه های عبایت کسای عشق

ای بسته دل به گسیوی تو نونوارها

روز ازل کشیده خدا در ضمیر عرش

دور نگاه نافذ چشمت مدارها

تو اسم اعظمی که کسی منکرت نشد

برآمده است از تو و دستت چه کارها

باید همیشه نام تو را با طلا نوشت

نشناختند گرچه تو را بی عیارها

آقا شما که هیچ که با شوق می زنند

بوسه به خاک پای غلامت غبارها

شکر خدا که جبر نگاهت گرفته است

از دست عاشقان شما اختیارها

حالا که مثل رود از احساس جاریم

قدری صفا بده به شب بی قراریم

ذکرم همیشه و همه جا یا علی مدد

زیباترین حدیث خدا یا علی مدد

من حاجی صفات خداوندی توام

ای مروه و صفا و منا یا علی مدد

از مهربانی تو کمی کم نمی شود

سلطان همنشین خدا یا علی مدد

تفسیر آیه آیه ی قدراست نام تو

مقبولی نماز و دعا یا علی مدد

شور تمام ماست اگرچه حسین حسین

شور اذان کرب و بلا یا علی مدد

ما ریزه خوارهای سر سفره ی توایم

ما را رسان به نان و نوا یا علی مدد

نان را به نرخ روز علمدار خورده ایم

یعنی به نرخ عشق شما یا علی مدد

زهرا نوشته است به ذیل کتیبه ی

هر حاجتی که گشته روا یا علی مدد

ما از خدا فقط طلب اشک می کنیم

با عشق تو به عالمیان رشک می کنیم

ای دست های تو ز کریمان کریم تر

مولا شدند بي تو يتيمان يتيم تر

وقتي كه بغض كرده حسن بي تو گوشه اي

يعني كه غصه با دل او شد سهم تر

ديگر صداي ناله و شيون نمي رسد

انگار حال زينب تو شد وخيم تر

انگار ياد كودكي خويش كرده و 

برگشته روضه هاش به چندي قديم تر

آن شب كه با حسين ميان خرابه گفت

اي كاش بود قاتل مادر رحيم تر

از كينه اش لگد به در خانه پرت كرد

مردي كه بود از خود شيطان رجيم تر

صد شكر ميخ، كار خودش را تمام كرد

شايد كه مي شد آتش از آن هم عظيم تر

روز تمام آينه ها را سياه كرد

دستي  ز حجم صورت مادر حجيم تر

بستند هر چه حور و فرشته دخيل اشك 

بر صورتي كه مي شد از اشك نسيم، تر

زينب صبور باش گريزي به آه نيست

آرام گريه كن، به خدا قتلگاه نيست

شاعر : رضا دين پرور