با این همه گناه به دردت نمی خورم با سیل اشک و آه به درت نمی خورم چشمم به روی غیر شما باز باز بود با این همه نگاه به دردت نمی خورم حتی برای توبه

با این همه گناه به دردت نمی خورم

با سیل اشک و آه به درت نمی خورم

چشمم به روی غیر شما باز باز بود

با این همه نگاه به دردت نمی خورم

حتی برای توبه دلم جای دیگراست

با این دل سیاه به دردت نمی خورم

گم گشته ام میان مسیر گناه ها

برگشته ام به راه به دردت نمی خورم؟

در اوج معصیت دل من خوش به گریه است

اشکم برای شاه به دردت نمی خورد؟

من آن گدای خیره سر بزم روضه ام

دل کرده ام تباه به دردت نمی خورم؟

پیراهن سیاه عزای حسین هست

گرآورم گواه به دردت نمی خورد؟

من پای بسته غم ارباب بی سرم

افتاده ام به چاه به دردت نمی خورم؟

با این همه تباهی بی حد خدای من

این اشک گاه گاه به دردت نمی خورم؟

آری درست لایق مهدی نمی شوم

در خیل آن سپاه به دردت نمی خورم؟

اما ببین که آمده ام بین همهمه

من را ببخش جان حسین جان فاطمه

امشب بیا و صاحب این خسته جان توباش

با من بساز و بر سر من سایبان توباش

من از عذاب و آتش و هرمان فراریم

امشب برای بی کسی ام آستان تو باش

بال عروج بسته و پرهام ریخته

برمن حضور روش در آسمان تو باش

مرغ ذلیل وخسته و بی آشیان منم

بر این کلاغ رو سیه ات آشیان تو باش

من کودک فراری از لطف خانه ام

امشب برای من پدری مهربان تو باش

امشب برای نام علی دست من بگیر

امشب خدای مغفرت بی کران تو باش

من دوره گرد روضه ارباب بی سرم

رب غفور و جلوه گر مستعان تو باش

جان حسین توبه من را قبول کن

براین شکسته ساقه دگر باغبان تو باش

امشب که زیر چادر زهرا پناهم است

بخشنده ی گناه من جان گران تو باش

امشب اگر نبخشی از اینجا نمی روم

قلاده دست توست بیا چوپان توباش

می دانم اینکه آبرویم را نریختی

ستار من بیا و برایم امان تو باش

گر شد عذاب بهر من خسته جان خدا

من را کنار حرمله آتش مزن خدا

امشب شب عروج من و عشق حیدر است

امشب شب توالی دو یار و دلبر است

امشب که تیغ -مرد خدا را نجات داد

پایان سی بهار بدون پیمبر است

امشب علی عبای ملاقات برتن است

امشب شب حضور به دامان دیگر است

محراب خسته از همه ی های های او

امشب برای حیدر کرار معبر است

امشب صفا برای علی تیغ ملجم است

شوری به  قلب کوفه چنان شور مجمر است

امشب علی که زلف پریشان نموده است

گویا که با تمام خدا در برابر است

امشب که تیغ ماه خدا را نشانه است

مرد خدا برای عروجش معطر است

امشب شب تلافی بدر است و عقده ها

تسویه ی حساب قدیمی خیبر است

امشب که ماه روی ز کوفه نهان کند

آغاز داستان ز کوفه فراتر است

امشب پس از علی همه در فکر نیزه اند

فردا نگاهشان به سنان دردآور است

امشب برای قتل علی نقشه می کشند

فردا قرار دشت بلایی مقرر است

امشب علی کشان به دل کوفه باب شد

فردا به نیزه ها سر بی جان اصغر است

امشب که تیغ نقشه گیسوی یار داشت

تمرین برای پیکر صد چاک اکبر است

امشب اگر که تیغ به سر بوسه می زند

فردا به نیز بوسه گه زیر حنجر است

امشب نوای واابتا ذکر زینب است

فردا نوای وای حسین جان زخواهر است

امشب قرار و عده زهراست با علی

فردا به قتلگاه قدمگاه مادر است

امشب تمام کوفه به سر سنگ می زند

فردا نشان سنگ جفا سوی یک سر است

امشب یتیم های علی شیر می برند

فردا گرسنه دخترکی نازپرور است

امشب اگر علی دل محراب تیغ خورد

فردا حسین و نعل و سنان بحث دیگر است

امشب علی کشی که به کوفه بهانه است

تمرین برای حرمله با یک نشانه است

شاعر: محمد علي رضاپور