خدای من... همینکه چشم گشودم دوازده شب رفت چقدر فکر تو بودم دوازده شب رفت شب دوازدهم آمد و دلم تنهاست هنوز این دل دیوانه عاشق دنیاست به جای ای�

خدای من...

همینکه چشم گشودم دوازده شب رفت

چقدر فکر تو بودم دوازده شب رفت

شب دوازدهم آمد و دلم تنهاست

هنوز این دل دیوانه عاشق دنیاست

به جای اینکه خودم باشم و خودت تنها

به جای اینکه به تنگ آیم از غم دنیا

فقط به طرز عجیبی شدم گرفتارش

طبیب گشته و ما گشته ایم بیمارش

بهانه ای دگر آمد شب توسل شد

دو دست من طرف دست های تو پل شد

بده به دست گدا هر آنچه می خواهی

تو که به درد دل بنده خوب آگاهی

اگر مدد ندهی روز بنده ات تیره است

و نفس بر من بیچاره عاقبت چیره است

آهای بنده بیچاره مقصدت اینجاست

یگانه راه سعادت برای بنده، خداست

تلاش می کنی واین تلاش بیهوده است

دوای درد تو در دستهای معبود است

به هر دلیل تو که آمدی در این مجلس

دعای توبه بخوان تا دلت شود خالص

به زور شب پره را رو به آفتاب نکش

فقط ریا نکن و جانماز آب نکش

دوای درد گنه کار نسخه ای ساده ست

رحیم باش به حال هرآنکه افتاده ست

دوباره روضه نخوان یک حسین هم کافی ست

برای حال و هوای دلی که آماده ست

( مهدی رحیمی)