منتی بر سر ما عشق اگر بگذارد در مسیر طلب دوست خطر بگذارد باخته هر که از این معرکه پا بس بکشد باخته هر که بنا را به حذر بگذارد هنر شمع در آن اس�

منتی بر سر ما عشق اگر بگذارد

در مسیر طلب دوست خطر بگذارد

باخته هر که از این معرکه پا بس بکشد

باخته هر که بنا را به حذر بگذارد

هنر شمع در آن است که بیدار کند

آنقدر مست بسوزد که اثر بگذارد

پای این آب شدن شب صفتان را ببرد

بر سر سفره ی احسان سحر بگذارد

شادی هر دو جهان غصه ی دین داشتن است

خرم آن دیده که از خویش گهر بگذارد

یا که بر دار رود یا که بخون میغلتد

یار بر هر کسی انگشت نظر بگذارد

هرکسی خواست اگر محضر بی سر برسد

شرط اول قدم آنست که سر بگذارد

زخم خوردن شرف ماست بر آن می نازیم

تیغ کی خدشه به اوضاع حجر بگذارد

دوست طردش کند و دشمن او تکفیرش

دردسر می کشد آنکس که جگر بگذارد

یوسف مصری ما در پی اثباتش خواست

از غریبی خودش نقش دگر بگذارد

خواست او هم سند غربت مولا باشد

تن بی جان شده را بین گذر بگذارد

اجر بسیار برائت به همین سختی هاست

سود را می برد آنکس که جگر بگذارد

مصر از یمن شحاته شده دار و الشیعه

مرد آن است که اینگونه هنر بگذارد

گذر از نفس نفس نکردی به در عشق مرو

جگر شیر نداری سفر عشق نرو

شاعر: سيد پوريا هاشمي