امام علی(ع)-مدح و ولادت حمد مخصوص خدایی است كه یزدان من است رب من خالق من رازق و رحمان من است آن خداییكه ز بس نعمت و لطف و كرم است منتش بر رگ و

امام علی(ع)-مدح و ولادت

حمد مخصوص خدایی است كه یزدان من است

رب من خالق من رازق و رحمان من است

آن خداییكه ز بس نعمت و لطف و كرم است

منتش بر رگ و بر ریشه و شریان من است

بهترین نعمت او موهبت مهر علی است

بخدا دوستیش مایه ی ایمان من است

بر جهان ناز كند سیزده ماه رجب

زاینكه میلاد علی روز فروزان من است

حرم آغوش گشوده است به استقبالش

سر و پا ناز كه او صاحب و مهمان من است

مكه نازد كه علی بت شكن شهر من است

كعبه نازد كه علی علت بنیان من است

می كند نام علی زمزمه، زمزم، یعنی

جاری از خاك رهش چشمه ی جوشان من است

عرفات از جگر آواز دهد كای حجاج

شعله ی عشق علی مشعل عرفان من است

آفرینش همه را در عظمتهای علی

سخنی رفت كه در طبع سخندان من است

آب گفتا كه علی شد سبب خلقت من

خاك گفتا قدمش بر سر و چشمان من است

لوح گفتا كه منم صفحه ای از منقبتش

عرش گفتا كه علی دایره گردان من است

انبیاء نیز گواهی به مقامش دادند

بس روایت كه در این مرحله برهان من است

آدم از توبه پذیرفتن خود گفته و گفت

نام اعلای علی باعث غفران من است

گفت یوسف كه بود حسن من از او خبری

بی تولای علی مصر چو زندان من است

بت شكن مظهر توحید خلیل اله گفت

راز توحید من و قبله ی ایمان من است

نوح با كشتی طوفان زده لنگر زد و گفت:

حكم او باعث آرامش طوفان من است

از علی گفت سلیمان سخن این سان با مور

من سلیمان تو او نیز سلیمان من است

گفت موسی ید بیضای من از فیض علی است

جلوه ی اوست كه ظاهر ز گریبان من است

گفت عیسی دم من از دم او بود و كنون

تا رسد مهدی او نیز نگهبان من است

گفت جبریل، علی مرشد من بوده و هست

گفت میكال كه استاد سخندان من است

حمد حق كرده و فرمود محمد كه علی

حامی و هم نفس ظاهر و پنهان من است

همسرش فاطمه درباره ی او فرموده است

كه امام من و مولای من و جان من است

او هم اندر صفت فاطمه اش فرماید

جان عالم منم و فاطمه جانان من است

ناگه از مصدر اجلال ندایی برخواست

كین علی زین عظمت بنده ی فرمان من است

من از او هستم و او از من و احمد از ماست

در كف این دو بود هر چه كه از آن من است

خورده ام روز نخستین به جلالم سوگند

شافع دشمن او آتش نیران من است

چونكه در طاعت من آل علی كوشیدند

طاعت آل علی موجب رضوان من است

كره خاك از او ناز كنان می گوید

مهد یاران علی خطه ایران من است

روز میلاد تو من روی بسویت كردم

با سرودیكه ز سوز دل سوزان من است

باز خواهم كه شبی در حرمت صبح كنم

این امید دلم از خالق سبحان من است

تا موید ز جگر نالد و گوید آنجا

كه علی عشق من و دین من و ایمان من است

سید رضا موید