شب است و ماه نشسته ست در گلوی زمین شب است و حادثه بق کرده رو به روی زمین کنار خواب فراموش و سرد نخلس

شب است و ماه نشسته ست در گلوی زمین
شب است و حادثه بق کرده رو به روی زمین
کنار خواب فراموش و سرد نخلستان
کسی نشسته به ترویج آبروی زمین
کسی که پیچ و خم کوچه ها بلد هستند
عبورنیمه شبش را ز چارسوی زمین
برای بیکسی سفره های بی رونق
وقوع نان تبرک ، خدای روی زمین...
کسی که زخم به دوش گناه خلق جهان ،
امام اینهمه مردان بی وضوی زمین ،
هنوز دست به کار دعای باران است
هنوز مرهم هر زخم تو به توی زمین
به جان فاطمه نفرینشان نکن مولا !
دوباره آمین شو رو به آرزوی زمین ...
* * *
هنوز از پس خواب زمانه می آید
صدای هق هق یک کهکشان مویه ...زمین_
تو را برای یتیمیّ خویش کم دارد...

سودابه مهیجی

با تشکر از خانم مهیجی بخاطر ارسال این شعر