امام حسن مجتبی(ع)-مدح
در مدح تو باید كه ببندیم دهان را
وقتی كه بریدند ادیبانه زبان را
بازار سر زلف تو از بس كه شلوغ است
انگشت به لب كرده زلیخا صفتان را
وصف مژه ها و خم ابروت مرا كشت
زحمت نده صیاد دگر تیر و كمان را
با تكه كلافی به وصال تو رسیدم
زهرا به حسابم زده این سود كلان را
تا سفره ی احسان كرم خانه تان هست
سائل نخورد ثانیه ای غصۀ نان را
ما بهتر از این روضه بهشتی نشناسیم
بهتر كه بچسبیم همین نقد جهان را
با طشت نگو كوچه ی غم خون جگرت كرد
ترسم كه به زینب برساند جریان را
نشستم گوشه‌ای از سفره همواره رنگینت