حضرت زهرا(س)-مدح و ولادت نخل توحید! نوبر آوردی فـلک نــور! اختــر آوردی صـدف بحـر رحمـت ازلی! ب

حضرت زهرا(س)-مدح و ولادت

نخل توحید! نوبر آوردی

فـلک نــور! اختــر آوردی

صـدف بحـر رحمـت ازلی!

بـارک‌ ا...! که گوهـر آوردی

مــادر فاطمـه! سـلام خدا

بر تو مادر که دختر آوردی

دختری فوق هاجر و مریم

از بـــرای پیمبــر آوردی

از حبیب خـدا! رســول‌ الله

دل ربودی که کوثر آوردی

به! چه کوثر، خدا ثناخوانش

پـدر و مـادرم بـه قربــانش

عصمت داور است این مولود

روح پیغمبر است این مولود

هـم بــود دختر رسول خدا

هم پدر پرور است این مولود

هرچـه گفتنـد در فضائل او

بـاز بالاتـر است ایـن مولود

همسر و کفـو رکن شیرخدا

حیدرِ حیدر است این مولود

بهتـرین دودمــان عـالم را

بهترین مادر است این مولود

جــز خــدا و محمـد و حیـدر

کس ندانست کیست این دختر

این همه هستی رسول خداست

مطلع الشمس آسمان هداست

ایـن تمـام محمد است و علی

بلکــه‌ ام ائمـة النجبــاست

بـه خداونــدی خـدا سوگنـد

هر چه گویم کم است؛ این زهراست

گوهـر نـاب این یگانه صـدف

دو مسیح و دو مریم عـذراست

روح او در تن امام حسن

شیر او خون سیدالشهـداست

بضعـه ی مصطفی بود زهرا

کوثر اوست زینب کبری

مهــر از نــور او وضـــو دارد

مــاه از مهــرش آبـــرو دارد

به همه هستـی حسین، قسم

هرچـه دارد حسین از او دارد

روح وحی است، روز و شب با او

ملـک وحــی گـفت ‌و گـو دارد

از خـدا قـدر و عـزت و اجلال

از نبی خَلق و خُلق و خو دارد

سینه‌اش مخزن علوم خداست

خبـر از غـیب، مـو به ‌مـو دارد

آن که بخشیده علم غیب به او

وحــده لا الـــه الّــا هـــو

ای فــدایی مقـدمت سـرها

مهـر تــو روح پـاک پیکرها

نه فقط ام احمـدت خواندند

مــادری بــر همـه پیمبرها

کوثــری کــز سپهــر دامانت

ریختـه چون ستاره کوثرها

خط و مشی حسین پروری‌ات

مـادری داده یــاد مـادرهـا

با ورود تـو در صف محشـر

اهل محشر کنند محشرهـا

تــا نگـردد شفــاعتـت آغـاز

باب رحمت به کس نگردد باز

کیستـی تـو بهشـت بابایی

سوره ی قـدر و نور و طـوبایی

ما همه ذره و تو خورشیدی

ما همه قطـره و تـو دریایی

راضیـه، مرضیـه، محدثه‌ای

مطلع الفجر زهره، زهرایـی

هم کتاب اللّهـی ز پا تا سر

هم رســول خـدا سراپایی

مطلـع الشمس بامداد ازل

لیلــة القــدر حق‌تعـالایی

قدری و حق به خواجه ی لولاک

گفتـه دربــاره ‌ات و مـا ادراک

ای مقــامت ز وهم‌هــا برتر

قدر و جاهت ز وصف ما برتر

مدح تـو بـر لب رسول خدا

ذکر نابـی ا‌سـت از دعـا برتر

رتبه ی توست از زنـان بهشت

بـه خداونــدی خــدا بـرتر

جز محمد که دست‌بوس تو بود

تـویـی از کـل انبیـا بــرتر

حجـره‌ات کعبه ی دل احمد

بیتـت از بیــت کبریـــا بـرتر

بیت خشت و گلت ستاره ی عرش

حسنینت دو گوشواره ی عرش

روح زوّار آستــانــه ی تــو

کعبه گردد به دور خانه ی تو

دیده ی اهـل آسمان گیـرد

نـور از قبـر بی‌نشـانه ی تـو

آشیان جهان نبود که بود

قلب پیغمبـر آشیـانه ی تـو

طوطی وحی جبرییل امین

دانه خورده ز آب و دانه ی تو

بـار انـدوه ماست یا زهرا

روز محشر به روی شانه ی تو

دوستان را تویی تو در محشر

مــادر مهربــان‌تـر از مــادر

تــو بهشـت پیمبــر مـایی

ظـل معبود، بـر سـر مـایی

بـاز گفتیم و بـاز می‌گوییم

کـه تو در حشر، مادر مایی

روز محشر که مادر از فرزند

می‌گریـزد تــو یـاور مـایی

ما تن مرده، تو ز لطف و کرم

روح از روح بهتــر مــایـی

شرک ممنوع، ورنه می‌ گفتم

که تو معبــود دیگــر مایی

در مقام تو ما همی دانیم

که ثنـای تو را نمی‌ دانیم

تـو بـه معنـا تمـام قرآنی

مــورد احتــرام قـــرآنی

تو زکات جهاد و حج و قیام

تو صـلات و صیـام قرآنی

هم کتاب خدا تو راست امام

هم تــو مــا را امــام قرآنی

گرچه روح است هر کلامش، تو

روح‌بخـش کـــلام قــرآنـی

بـه تـو ام‌ الکتـاب بایـد گفت

آری آری! تـو مــام قـرآنـی

گرچـه عمـری به پای وصف تو زیست

صد چو «میثم» حریف مدح تو نیست