شاعر : امیررضا سیفی وقتی هوای روضه نفس گیر می شود آنوقت که از زمانه دلم سیر می شود قلبم بسوی مرقد تو

شاعر : امیررضا سیفی

وقتی هوای روضه نفس گیر می شود

آنوقت که از زمانه دلم سیر می شود

قلبم بسوی مرقد تو کوچ می کند

چون کفتری به نان تو درگیر می شود

قم راوی رسالت نور کریمه بود

نورت به عرش قابل تفسیر می شود

معصومه ای و عصمت تو وصف ناپذیر

ما را دعا نما که زود ، دیر می شود

آب از سرم گذشته و مجنون صفت شدم

دل با اشارتت قل و زنجیر می شود

بی بی ، جوانی ما وقف این سرا

کم کم ببین که زائر تو پیر می شود

آن گنبد طلایی تو قبله گاه من

این دل دوباره لایق تکفیر می شود

وقتی که می رسم به ورودی مرقدت

عطر بقیع و فاطمه تکثیر می شود

حس می کنم همه را خواب دیده ام

در قم دوباره موسم تعبیر می شود

من درب صحن تو را بوسه می زنم

بازم غزل دوباره نفس گیر می شود

درب حـرم برای دل مــن ســروده اســت

که ارتباط محسن و مسمار چه بوده است

با تشکر از جناب آقای محسن رسولی بخاطر ارسال این شعر