واگویه های حضرت زینب(س) با برادرش امام عشق؛ حسین(ع): چه اشک ها که سرودند شاعران به هوایت چه آمد

واگویه های حضرت زینب(س) با برادرش امام عشق؛ حسین(ع):

چه اشک ها که سرودند شاعران به هوایت
چه آمده به سرت ؟ ای سر ِ غزل به فدایت!

به بال و پر زدن ِ کشتگان ِ خود نظری کن
به دست های علمدار و دسته های عزایت

چگونه بوسه به رگ های گردنت بزنم؟ - آه!
چگونه تیغ ، دلش آمده ست تا ز قفایت ...؟

میان این همه دلسنگ ِ گرگْ خوی ، برادر!
دلم شکسته ، دلم خون ، دلم گرفته برایت

رقیّه تاب ندارد ، رقیّه خواب ندارد
تو را همین که ببیند میان ِ تشت ِ طلایت ...

تو زنده ای و تو سرزنده ی همیشه ، برادر!
که مرگ و خستگی افتاده اند هر دو به پایت

فرشتگان همه عاشق شدند و بی سر و سامان
فرشتگان ِ مقرّب ، به عشق ِ کرب و بلایت

همیشه ورد ِ زبان ِ تمام ِ مرثیه خوانان
تویی ، که می وزد از بیکرانه بانگ ِ رسایت

محمدرضا سلیمی