((بوي كربلا)) دل من وقتي مي گيره واسه كرببلا يه سفر مي رم به مشهد پابوس امام رضا به سرم وقتي هواي

((بوي كربلا))

دل من وقتي مي گيره واسه كرببلا

يه سفر مي رم به مشهد پابوس امام رضا

به سرم وقتي هواي خاك كربلا مياد

دل من فقط حريم حرم رضا مي خواد

چشاي خسته من وقتي كه باروني ميشه

دل من تو قفسش انگاري زندوني ميشه

هي مي خواد پر بزنه بره سوي كرببلا

يه حسي مي بره دل رو سوي گنبد طلا

حرمش بوي حسين وبوي كربلا داره

نمي دوني گريه اونجا چقده صفا داره

تو حرم ياد حسين آدمو شيدا مي كنه

دل آدم انگاري حسينو پيدا مي كنه

تو حرم دلا همه يه جورايي غم مي گيره

به ياد آقام حسين دلا چه ماتم مي گيره

به ياد غربت آقا ياد غربت رضا

به ياد معصومه و زينب و ياد كوچه ها

به ياد دستاي عباس و علي اكبرش

به ياد غمهاي زينب و علي اصغرش

حرم آقام رضا بوي حسينمو داره

گل عشقو ديدنش تو سينه مون مي كاره

حرم آقام رضا بوي گل وفا مي ده

بوي عباس و حسين بوي ستاره ها مي ده

حرم آقام رضا همش داره بوي گلاب

بوي اون لبهاي تشنه بوي مشك و بوي آب

حرم آقام رضا كه بوي كربلا مي ده

دلاي عاشق مارو هميشه جلا مي ده

تو حرم با چشم گريون عقده مو وا مي كنم

تو دلم هرچه كه باشه ديگه افشا مي كنم

به آقام مي گم كه مولا هميشه برام دعا كن

تا نفس دارم آقاجون راهي كرببلا كن

به آقام مي گم كه مولا حاجت مارو روا كن

از تموم درد و غمها شيعه خود را «رها» كن

بهروز رها

با تشکر از جناب آقای بهروز رها بخاطر ارسال این شعر